In het oude Griekse theater verwees ‘Deus ex machina’ naar een mechanisch toestel dat een god op spectaculaire wijze op het toneel deed neerdalen. Even spectaculair en soms onthutsend was ook de intrede van elektronische instrumenten in de muziekgeschiedenis. Toch blijft muziek ontroeren en betoveren door de magie en de diversiteit van de klanken. Voor het tweede project van Jean-Paul Estiévenarts ‘carte blanche’ op het Brussels Jazz Festival nodigt hij de twee goden van de elektronica uit, Jozef Dumoulin en Bert Cools, samen met zijn drummer Antoine Pierre en saxofonist Bo Van Der Werf voor een experimenteel project zonder grenzen.

Flagey

Binnen de traditionele formule van een akoestisch kwintet weet hij zijn pure melodieën om te zetten in stukken eigentijdse improvisatie, die alle kanten op barsten. Het resultaat zal zowel jazzfans uit de jaren '50 en '60 als liefhebbers van melodische muziek aanspreken. Vers L'Avenir.

Hij weet op een puur akoestische manier het verleden en het heden van jazz met elkaar te verbinden. Jazzenzo

Estiévenart, die alle muziek schreef, geeft veel ruimte aan de leden van zijn groep. Maar uiteindelijk maakt hij zelf de meeste indruk: subtiele trompettist, sterke composities. De Standaard

En wie dacht dat het alleen om harmonie en melodie ging, komt bedrogen uit. Improvisatie speelt altijd een hoofdrol in de muziek van deze ongelooflijke Belgische trompettist. Jazz Nu