Brussels Philharmonic, Vlaams Radiokoor, Ute Lemper

In het Duitsland van de Weimar Republiek componeert Kurt Weill muziek in dienst van sociale en politieke bewustwording, vaak samen met de controversiële dichter Bertolt Brecht. Ook voor Die sieben Todsünden schrijft Brecht het libretto, een pure aanklacht tegen het kapitalisme vertaald in de avonturen van het hoofdpersonage Anna. Het meisje uit Louisiana wordt op pad gestuurd om geld te zoeken, maar wordt op elke plek waar ze komt geconfronteerd met een van de zeven doodzonden. De emotionele Anna wil telkens aan de verleiding toegeven, maar de praktische Anna houdt het hoofd koel en gaat verder – met uiteindelijk succes.

Weill schreef een overdreven sentimentele en tegelijk humoristische score, en gooit zowel de populaire als de gevestigde muziekvormen in de strijd. De schitterende liederen, tegelijk oprecht en sarcastisch, typeren de chaos van de vooroorlogse jaren. Ute Lemper is het icoon dat Weills wereld als geen ander neerzet en levend houdt.

Even indrukwekkend, en algemeen beschouwd als een van MacMillans meesterwerken, is Seven Last Words from the Cross. Zowel voor de uitvoerders als voor het publiek is deze cantate, waarin we Christus’ laatste woorden volgen, een diepe emotionele ervaring. Bij elk woord van de gekruisigde staat MacMillan stil, en zindert zijn eigen diepe geloof door in de complexe en rijke partituur – maar ook in de stiltes die hij laat. 

Flagey, Brussels Philharmonic, Vlaams Radiokoor, Klarafestival, Goethe-Institut Belgien