Donder & Apeland

Donder gaat bij elk album op zoek naar een nieuwe benadering, een nieuw geluid en vooral naar nieuwe manieren om hun repertoire te verrijken. Voor hun vierde langspeler is dat niet anders. Het idee voor het nieuwe album komt voort uit ontmoetingen met de Noorse muziekscene, een scene die de afgelopen jaren veel unieke en baanbrekende muziek heeft voortgebracht. Noorwegen heeft een diepgewortelde volksmuziektraditie, een traditie die gekenmerkt wordt door improvisatorische vrijheid, gevoel voor melodie en complexe ritmes. Die folklore traditie gaat hand in hand met de filosofie achter jazz, een combinatie die resulteert in een aanzienlijke hoeveelheid creatieve en genre-overschrijdende muziek.

Ondanks een bloeiende scene lijkt een gelijkaardig erfgoed te ontbreken of over het hoofd te worden gezien in het Belgische en Vlaamse jazzmilieu. Met dit project wil Donder de leemtes in hun muzikale identiteit opvullen en onderzoek doen naar welke rol dit muzikale erfgoed kan spelen in hun muziek.

Voor deze vierde plaat wordt Donder vervoegd door Sigbjørn Apeland, een Noorse harmoniumspeler en organist, en tevens docent etnomusicologie aan de universiteit van Bergen. Ondanks zijn achtergrond in kerkmuziek en West-Noorse volksmuziek is Apeland internationaal vooral gekend als improvisator met projecten als 1982 en Nils Økland Band. Iemand met ervaring in het verweven van verschillende muzikale werelden in een hedendaagse context. De ongewone combinatie van een pianotrio met harmonium vertaalt zich naar een verassend klankbeeld met een nagenoeg sacraal karakter.

Flagey