Sàtàntangó

Dit grandioze ondergangsvisioen, naar de in 1984 gepubliceerde roman van László Krasznahorkai (voordien ook al de scenarist van Tarrs "De verdoemden"), is een niet te missen evenement. Tarr werkte ruim tien jaar aan deze cinematografische apocalyps. Opnieuw concentreerde hij zich op een aftakelingsproces, op de maalstroom van het leven en de troosteloze toekomst van eenzame, nietige mensen die in een godverlaten landstreek op een nieuw leven wachten, op de verlosser. Met betoverend traag camerawerk, onder de immer neergutsende regen, documenteert Tarr met een weergaloos oog voor details de zielstoestand van het moderne Hongarije. Sàtàntangó is een monument van hypnotiserende, duistere cinema, schommelend tussen de sociale kritiek van Fassbinder en de metafysische introspectie van Tarkovski.

Flagey, Cinematek