Mozart & Haydn

De wegen van Joseph Haydn en Wolfgang Amadeus Mozart zouden elkaar voor het eerst gekruist hebben tijdens een benefietconcert voor musici in december 1783, waar werken van beide componisten op het programma stonden. Uit tijdsdocumenten blijkt duidelijk dat ze elkaar bewonderden, en dat de twee mannen al snel een hechte vriendschap ontwikkelden.

Van Haydn staan twee Londense symfonieën op het programma, uit een reeks van twaalf symfonieën die hij schreef naar aanleiding van twee bezoeken aan Londen tussen 1791 en 1795. Het was waarschijnlijk tijdens de première van Symfonie nr. 102 dat er een kroonluchter van het plafond viel, waarbij als door een wonder niemand geraakt werd. Maar door een vergissing is dit ongelukje toegeschreven aan de uitvoering van Symfonie nr. 96, waardoor die symfonie de bijnaam Miracle kreeg. Beide werken zijn niet alleen door deze anekdote met elkaar verbonden, maar ook door hun ultieme artistieke kwaliteit - de London symfonieën belichamen de climax van Haydns orkestrale output.

Mozart schreef het Pianoconcert nr. 9 in Es groot, vaak "Jeunehomme" genoemd in 1777, ter ere van de getalenteerde pianiste Madame Jenové. Het concerto vereist een vakkundige aanpak: de galante stijl, met zingende melodieën en andere eenvoudig lijkende finesses, legt elke zwakte van techniek of gevoeligheid van de pianist bloot. Grande dame Elisabeth Leonskaja brengt dit concerto volgens Bachtrack ‘alsof ze in een aangename maar ernstige conversatie is met noten, het publiek, het orkest - en zelfs Mozart.’

Flagey, Brussels Philharmonic